De buitenplaats Hofwijck is niet gebouwd om mee te pronken. Het bescheiden bakstenen huis Hofwijck is het bewijs daarvoor. Met een omvang van tien bij tien meter is het een van de kleinste buitenhuizen van Nederland, zo niet het kleinste.

Constantijn ontwierp het huis zelf, in samenspraak met de architect Jacob van Campen. Deze had net daarvoor het Mauritshuis in Den Haag ontworpen en zou enkele jaren later het nieuwe Stadhuis van Amsterdam – het huidige Paleis op de Dam – neerzetten. Het huis Hofwijck is in al zijn eenvoud een doordacht stuk architectuur. Het kleine vierkante huis rijst hoog op uit het water, waardoor het een monumentaal karakter krijgt. De opvallende gele luiken geven het gebouw iets feestelijks. De enige versiering aan de buitenzijde zijn de vijftien grisailles die rondom aan de gevels zijn aangebracht. Ze zijn bedoeld als een trompe-l’oeuil , een bedriegertje. Ze moeten bij eerste aanblik even de indruk wekken van driedimensionale beelden.

De opgaande stenen brug naar de voordeur heeft een ongewone vorm.  De opeenvolgende trapjes bestaan uit 2, 3 en 4 treden, terwijl de daartussen liggende vlakke gedeelten flauw omhoog lopen. Constantijn noemde de brug ‘mijn Rialt’, omdat hij zich voor het ontwerp ervan liet inspireren door de Rialtobrug in Venetië. Deze had hij gezien tijdens zijn bezoek aan de stad in 1621, als lid van een diplomatieke missie.  Een internationaal tintje in een Hollandse buitenplaats.